Blog van de voorzitter: De herinnering blijft...

Wat kunt u zich nog herinneren van het afgelopen seizoen? Op dit moment wordt er nog getennist buiten en dat schijnt op sommige momenten ook nog aangenaam te zijn. Ik heb zelf al mijn toevlucht naar de binnenbanen gezocht en dat bevalt mij prima. 

Zodra de temperaturen onder de 16 graden duiken, daalt de motivatie ook naar het nulpunt. En als ik dan achterom kijk, denk ik vooral aan een heel nat seizoen, waarbij de banen eigenlijk alleen maar onder water hebben gestaan. Zelfs zo erg dat we dit jaar de Clubkampioenschappen ook halverwege hebben afgeblazen, omdat er door al dat hemelwater geen tijd meer was om het toernooi op een vlotte manier te laten verlopen. Heel frustrerend om een planning te maken, de regen uit de hemel zien vallen, planning maken, regen, planning, regen, planning. De organisatie van de Clubkampioenschappen, Stefan, Loes, Michelle en Ed, verdienen dan ook een groot compliment voor de wijze waarop ze het singletoernooi wel hebben kunnen afronden en voor het geduld wat ze voor de dubbels hebben gehad. 

En als ik even aan mijn eigen tenniscarrière denk dan is het afgelopen jaar ook eentje om snel te vergeten. Veel ongemakken, die het tennissen er niet leuker op maken. Dit heeft vooral geleid tot heel veel zwoegtennis, waarbij zwoegtennis gedefinieerd kan worden als; slecht voetenwerk, geen balans, half afgemaakte slagen, niet door de knieën en een abjecte opgooi. Ik probeer hiervoor allemaal externe factoren te vinden, maar dat heeft natuurlijk alles te maken met een ontkenningsfase. Gewoon accepteren dat het op latere leeftijd niet mee gaat vallen, maar wellicht heb ik nog ergens een opleving en speel ik de wedstrijd van mijn leven.

Maar was het dan allemaal kommer en kwel het afgelopen jaar? Heb ik iets te veel door een zwarte bril gekeken, waardoor ik de mooie momenten van het afgelopen jaar gemist heb? Heb ik daardoor ook gemist dat we kampioen geworden zijn en mijn laatste single wel weer een topwedstrijd was? Of komt het door de wintertijd? Of komt het door de toch wat sombere dagen? Ja, ik denk het wel en dat moet ik dan toch even parkeren om op de mooie momenten terug te kijken. 

De voorjaarscompetitie is altijd een mooie happening. Het vergt heel veel werk om dat allemaal in goede banen te leiden. Daar is de CCT voor verantwoordelijk en dat verdient ook een compliment. De Dutch Junior Open, het internationale jeugdtennistoernooi, heeft ook weer een hele mooie week gekend. Het weer zat ontzettend mee en de organisatie heeft zich weer voor de volle honderd procent ingezet. Dit jaar voor het eerst weer sinds jaren de inkwartiering bij gastgezinnen en dat geeft extra werk, maar ook extra lawaai op het park en dat is mooi om te zien. Dus ook een mooie pluim voor de organisatie van het DJO. En ten slotte – zonder alle vrijwilligers te kort te willen doen – het Bakkum Dubbel Toernooi. Het lijkt op een routineklusje, elk jaar wordt hetzelfde format uitgerold, maar er gaat heel veel werk inzitten en de organisatie is elk jaar bijzonder creatief in het vinden van een leuk thema, maar ook dat levert extra werk op. En tijdens het toernooi moet er ook veel geïmproviseerd worden om alle wedstrijden tijdig te spelen. Bewonderenswaardig dat al die vrijwilligers zo veel enthousiasme opbrengen om al die leuke evenementen tot een succes te maken. Ik vind dat we daar toch wel weer even stil bij moeten staan, waarbij we ook de mensen achter de schermen niet moeten vergeten, die er voor zorgen dat alle faciliteiten op het park in orde zijn (dank aan commissie parkbeheer en de parkbeheerder).

We gaan weer de winterstop in; niet om een winterslaap te houden, maar om ons weer voor te bereiden op de toekomst. Het besturen gaat ten slotte gewoon door en we moeten plannen voor de toekomst maken. Ik wens jullie in de winter ook veel tennisplezier en zie jullie graag in maart weer op de banen.

Sportieve Groet,
Marko Ducro

Nieuws Overzicht